भारतमा पानीको ठूलो समस्या छ । यसको पूर्ति गर्ने कुनै पनि श्रोत भारतमा छैन । उर्जाका विभिन्न विकल्पहरु बनेका छन् तर पानीको कुनै विकल्प छैन । त्यसैले विष्लेषकहरुले अबको विश्वयुद्ध पानीका लागि हुने भविष्यवाणि गर्दै आएका छन् । यो वास्तविकतालाइृ बुझेर नै भारतले नेपालका सबै जलश्रोतहरु हडप्न थालेको छ । बिजुलि उत्पादन गर्ने भनेर गरिएका संझैाताहरु पनि वास्तवमा पानी लैजानका लागि मात्र गरिएका छन् । यसको एउटा उदाहरण महाकालि सन्धि हो । भातमारा देशद्रोहीहरुले सवा अर्ब रुपैयाँ मासिक आम्दानि हुने भनेर प्रचार गरिएको महाकालिको आजसम्म डीपीआर बनेको छैन । जबकि डीपीआर नबनिकन सन्धिमा हस्ताक्षर नै हुँदैन । यस्तो गर्नुको कारण पानी हडपेर राख्ने भारतको खेल हो ।
योजनाको थालनि :
त्यसैले भारतले आफ्नो सिंचाई, खानेपानी र बिजुलिको ठूलो समस्यालाई समाधान गर्न भनेर सन् १९८२ मा ‘राष्ट्रिय जल विकास एजेन्सी’ गठन गर्यो । सन् २००० मा उक्त योजना पारित भयो र सन् २०१६ सम्म काम पूरा गर्नेगरि त्यसले सन् २००२ बाट नदि जडान योजनाको काम सुरु गर्यो ।
–लक्ष :
भारतका सुख्खाग्रस्त क्षेत्र हरियाणा, राजस्थान, गुजरात, उत्तराञ्चल, उत्तरप्रदेश, बिहार, आसाम, उडिसा, आन्ध्रप्रदेश, कर्णाटक र तामिलनाडुको १६ करोड हेक्टर भूमीमा सिंचाई गर्ने र ३४ हजार मेगावाट बिजुलि उतपादन गर्ने ।
–योजना :
भारतीय भूमीमा उत्पत्ति भएका बाहेक हिमालय र त्यो भन्दा उत्तरबाट उत्पत्ति भएका नेपालका नदिहरुबाट २२४ क्युबिक किलोमिटर पानी (२२४ क्युबिक किलोमिटर पानी भनेको २२४ किलोमिटर लम्बाई, चौडाई र गहिराई बराबरको क्षेत्रमा जम्मा हुने पानीको मात्रा हो) र नेपालका सिमावर्ति क्षेत्रहरुबाट १३८.५ क्युबिक किलोमिटर पानी लैजाने ।
नेपाल योजना :
१.महाकालि र कर्णाली नदिलाई भारतको यमुना नदिसंग र गण्डकी, कोशी तथा कोशी–मेची लिंकलाई गंगा नदिसंग जोड्न जोड्रने । हेर्नुहोस् चित्र नं. ३ ।
२.नेपालको सिमाना पारि मेचीदेखि महाकालीसम्म ५४ वाटा बाँधहरु बनाएर जलाशय निर्माण गर्ने, जसमध्ये अन्तर्राष्ट्रिय नियमको उल्लंघन गरीं नेपालसंगको स्विकृति विना २० वटा बाँधहरु बनाई सकेको छ । नेपालको सिमानामा बनाईएका यीनै गैर कानूनी बाँधहरुले बर्षेनि डुबान, कटान र धनजनको क्षति गर्दै आएका छन् । हेर्नुहोस् चित्र नं. १ ।
३.नेपालका भित्रि पहाडी भेगमा २६९ मिटरसम्मका अग्ला बाँधहरु (हाइ ड्याम) बनाएर पानी भारतमा लैजाने । यस्ता बाँधहरुले नेपालका सैयौं गाविसहरु डुबानमा पारेर बस्ति विस्थापित गर्दैछन् । यस्ता बाँधहरुमा कोशी हाई ड्याम मूख्य हो । यसैगरि बैतडीको पञ्चेश्वर र डडेलधुराको पूर्णागिरी बाँध बनाउने तयारीमा छ भने टनकपुर, शारदा, गण्डक र कोशी बाँध पहिल्यै बनिसकेका छन् । यस्ता बाँधहरु अग्ला पहाडी भूभागका साँघुरा घाटीहरुमा बनाउँदा खर्च कम लाग्ने र भारतीय भूमीको डुबान पनि नहुने भएकोले त्यसले सबै प्रकारका ‘ड्यामहरु’ नेपालमा बनाउँदै छ । नमूनाका रुपमा चित्र नं. २ हेर्नुहोस् ।
नेपालले बहोर्ने समस्या : डुबान, कटान, बस्ति विस्थापन, मृत्यू, संझौताहरुबाट आफ्नै पानीमाथि नेपालको हक गुम्नु, पानी जम्मा गर्दा भारतले बनाई रहेका पानीका बाटाहरुका कारण नदिहरुबाट पहिलेका सिमानाहरुमा परिवर्तन । यी सबै समस्या नेपालले बेहोर्दै आएको छ । यस बाहेक यस्ता आयोजनाहरुले नेपालले आफूले निर्माण गर्न थालेका परियोजनाहरु तुहिएका छन् । बाँके जिल्लामा सिंचाईका लागि निर्माणको अन्तिम चरणमा पुगेको “सिक्टा” आयोजना र दाङदेउखुरी जिल्लाको सिंचाईका लागि बन्न थालेको “राप्ति बहुउद्देश्यीय परियोजना”, जसलाई प्रचण्डले “नौमुरे” संझौता मार्फत् तुहाएका थिए, यस्ता केहि उदाहरणहरु हुन् ।
देशद्रोहि भारतीय दलालहरुले गर्दै आएका यस्ता जघन्य अपराधहरुबारे जनतालाई कुनै जानकारी दिनु त कता हो कता यीनीहरुले यो षडयन्त्रलाई नेपालको विकासका रुपमा प्रचार गर्दै आएका छन् । तथ्यांकहरु सहित देशघातिहरुको अपराधबारे प्रत्येक नेपालीलाई सुसूचित गर्ने अभियानमा आजैबाट लागिपरौं । देशका लागि प्रतिरोधको संकल्प गरौं ।
नक्साहरू :
पहिलो नक्सामा भारतले नेपालको तराइ भूभागलाई जलाशय बनाउने उद्देश्यले बनाएका २० वटा अवैध बाँधहरु बाँधिएका स्थानहरु देखाएको छ । पूर्व, दक्षिण् र पश्चिमतिर जोडिएको १६०० किलोमिटरसम्म भारतले यस्ता ५४ वटा बाँधहरु बनाउँदै छ। यी सबै बाँधहरु पूरा भएपछि नेपालको आधा तराई जलाशयमा परिणत हुनेछ ।भारतले बनाउने भनिएको तराईको हुलाकि राजमार्गभन्दा दक्षिणतिरको कुनै पनि भूभाग बाँकि रहने छैन ।
दोश्रो नक्सा प्रस्तावित काेशी उच्च बाँधको नक्सा हो । सुनसरी जिल्लाको कोकाखोला (जो बराह क्षेत्रदेखि थोरै उत्ररतरि सुनकोशी नदिमिसिने ठाउामा पदृछ) मा बनाउने भनिएको २६९ मीटर अग्लौ कोशी उच्च बाँध समुद्रको सतहबाट १४० मीटर अग्लो भागमा बनाईंदै छ । यो बन्यामे भने जलाशय ४०९ मीटर अग्लो हुनेछ र त्यसले नक्सामा देखाईए अनुसार ओखलढुंगा, खोटाङ, उदयपुर, भोजपुर, संखुवासभा, धनकुटा, सुनसरी, तेह्रथुम, मोरङ र झापाका ७९ गाविसहरु डुबानमा परेर जलाशय बन्नेछन् ।
तेश्रो नक्साले भारतको नक्सामा नेपालभित्र र सिमानामा बाँधहरू बनाएर यहाँको सबै पानीलार्इ भारतीय नदिहरूसंग जोड्ने गरी बनाइएको रूटलार्इ देखाएको छ।